بررسی تاثیر وضعیت نیمه نشسته (semi-fowler) ومدت زمان آن بر روی نتایج گازهای خون شریانی (abg) بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در icu عمومی

تغییروضعیت می تواند با هدایت خون به قسمتهای مختلف باعث عدم تناسب تهویه به پرفیوژن ونهایتاً تغییر در اکسیژناسیون گرددوچنانچه بدون درنظر گرفتن مشکلات ریوی بیماران صورت پذیرد ،نه تنها باعث بهبود اکسیژناسیون نمی شود ،بلکه ممکن است باایجاد اختلال در تبادل گازی باعث تشدید هیپوکسمی واسیدوزتنفسی شده ومشکلات خطرناک وجدی تری برای بیماران دارای مشکلات زمینه ای ریوی به دنبال داشته باشد. *هدف این مطالعه،تعیین تاثیر وضعیت نیمه نشسته ومدت زمان آن برروی نتایج گازهای خون شریانی (abg)بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در icu عمومی بود. درراستای دستیابی به اهداف پژوهش نمونه ای متشکل از 30 بیمار(22مردو8زن)تحت تهویه مکانیکی بستری در icu عمومی انتخاب شد.پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک بیماران وتکمیل پرسشنامه آنها،ابتدا یک نمونه خون شریانی ازبیمارانی که در وضعیت خوابیده به پشت بودند،گرفته وبه آزمایشگاه ارسال گردید.سپس بیماران رادر وضعیت نیمه نشسته قرار داده وبعداز گذشت 15، 30، 45 و 60دقیقه قرارگرفتن در وضعیت نیمه نشسته،نمونه خون شریانی آنها تهیه وبه آزمایشگاه ارسال گردید. نتایج تحقیق نشان دادکه وضعیت نیمه نشسته هیچگونه تاثیر مثبتی برروی تبادل گازی،اکسیژناسیون و نتایج گازهای خون شریانی بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در icu ندارد، و برخلاف تصور، حتی ممکن است باعث تاثیر منفی برروی اکسیژناسیون وتبادل گازی اینگونه بیماران گردد.همچنین نتایج این بررسی نشان داد که مدت زمان قرار گرفتن در وضعیت نیمه نشسته نیز تاثیری بر روی تبادلات گازی اینگونه بیماران ندارد.بطوریکه با15، 30، 45 و60دقیقه قرار گرفتن در وضعیت نیمه نشسته ،هیچگونه تغییر معنی داری در نتایج گازهای خون شریانی واحدهای مورد پژوهش مشاهده نگردید. نتیجه نهایی اینکه،بدون بررسی وتعیین نقاط درگیر ریهِ بیمارانِ تحت تهویه مکانیکی که درicu بستری هستند، نباید آنها را در وضعیت خاصی مانند وضعیت نیمه نشسته قراردادزیرااین وضعیت نه تنها باعث بهبوداکسیژناسیون وتبادل گازی نمی شود بلکه ممکن باعث بدتر شدن وضعیت تنفسی وبالینی آنها گرددواین در صورتی است که قسمتهای تحتانی ریه درگیر ودچار پاتولوژیهایی مانند آتلکتازی،و… باشد وما بدون توجه به این مشکل ،آنها را دروضعیت نیمه نشسته قرار دهیم .که با این اقدام خون را به مناطقی از ریه هدایت می کنیم که دارای تهویه نمی باشد.یعنی عملا باعث ایجاد شنت ریوی در آنها می شویم.از طرفی اینگونه بیماران ،وضعیت هوشیاری مناسبی ندارند،وقراردادن آنها در وضعیت نیمه نشسته ،ممکن است باعث ایجاد زخمهای فشاری در نقاط مستعد منجمله نواحی ساکرال وکوکسیژیال در آنها گردد.لذا تغییر وضعیتهای کورکورانه وبدون یررسی نه تنها باعث بهبود اکسیژناسیون نمی شود بلکه ممکن است باعث بدتر شدن آن نیز شده وعلیرغم هدر دادن انرژی پرسنلicu وصدمه وآسیب بیشتر به اینگونه بیماران ،مارا از اقدامات دیگر برای بهبود بخشیدن به وضعیت اکسیژناسیون آنها باز دارد.